![Dous universos en plena desgracia. - Capítulo 4, Páxina 89 [DBM PAGE IMAGE]](/image.php?idp=1000089&lg=ga_ES&ext=png&pw=17ef9a5e73f53d4255147085faf4711d)
Nada... non es nada máis ca un fantasma do que eu sería se tivese quedado nun patético planeta co meu nome.
Os outros alí embaixo son o que sería de min se non atopase a paz na Terra.
Imaxinaba que levar barba coma meu pai veríase ridículo. Ti confírmalo.
Falas moito...
...e non tes cola!
Todos, pechade os ollos! Que ninguén mire ao ceo! Doutro xeito non caberemos no estadio!!